هم
اکنون در جستجویی گسترده از جهان ما، منجمان بر این گفتارند که سرانجام   
توانسته اند حدود نیمی از ماده ی معمول گم گشته را - که باریونها نام
دارند - در فضای بین کهکشان ها بیابند.

این
قسمت مهم از جهان که به عنوان مسافر بین کهکشانی شناخته شده است، اساسا در
فضا - از خارج از کهکشان راه شیری ما گرفته تا دورترین نقاط رصد شده ی
عالم ما -گسترانیده شده است.

هم اکنون سوالاتی چون : "باریون های مذکور کجا رفته اند؟" و "ویژگی های آن ها چیست؟" با اطمینان بیشتری از همیشه پاسخ داده میشوند.

مایک
شال از دانشگاه کلورادو میگوید: "ما فکر میکنیم  که در حال مشاهده ی گوشه
ای از ساختاری تار مانند هستیم که اسکلت اصلی جهان را تشکیل میدهد. واقعیت
جزئی را که ما تایید میکنیم این است که فضای میان کهکشانی که به نظر میرسد
خالی باشد، در واقع بخش عظیمی از ماده ی معمول باریونی جهان را تشکیل
میدهد."

سری
مشاهدات هابل که نزدیک به یک دهه ی پیش توسط تود تریپ و همکارانش انجام
گرفته بود برای اولین بار پیدایش داغ ترین زیر ساختار از این ماده گم شده
در جهان ما را نشان داد. مطالعه ی آنها به وسیله ی مشاهدات طیف سنجی یک
کوازار در طول مسیر فضایی منتهی به کوازار برای یافتن گاز جذب کننده ی
میان کهکشانی انجام گرفت.

باریون
ها همان پروتون ها، نوترون ها، و دیگر ذرات زیر اتمی هستند که ماده ی
معمول مانند هیدروژن، هلیوم و دیگر عناصر سنگین تر را تشکیل میدهند. ماده
ی باریونی ستارگان، سیارات، اقمار و حتی گاز و غبار میان ستاره ای را شکل
میدهد که باعث به وجود آمدن ستارگان میگردند.

تذکر منجمان بر این مبنی است که ما نباید ماده ی باریونی گم شده را با ماده ی تاریک جهان - حالت مرموز و عجیبی از ماده که تنها با نیروی گرانش آن ردیابی میشود -  اشتباه بگیریم.

دنفورد
و شال از دپارتمان اختر فیزیک و علوم سیاره ای دانشگاه کلورادو در
بولدر،   به جست و جوی ماده ی گمشده ی باریونی با استفاده از نور
کوازارهای دور پرداختند تا بتوانند صحت ساختار تار مانندی را که فضای
پنهان محسوس را در میان کهکشان ها گسترانده است تایید کنند؛ مانند
درخشیدن یک چراغ قوه در میان مه!

منجمان بااستفاده  از STIS نصب شده بر روی تلسکوپ فضایی هابل و اکسپلورر FUSE سازمان فضایی آمریکا، گاز داغی را کشف کردند که اکثر آن را اکسیژن و هیدروژن تشکیل میدهد. این گاز داغ یک ساختار سه بعدی از فضای میان کهکشانی را ترسیم میکند. STIS    و  FUSE  اثر انگشتهایی طیفی از اکسیژن و هیدروژن ترکیب شده در نور کوازارها را نیز ردیابی کردند.